Projecten

Inhoud

∗ [1] Veerkracht vergroten

In ons land, in onze tijd heeft men nog oog voor de minder bedeelden, de mensen in een achterstandspositie. Een beschrijving van deze groep geef ik niet. We hebben allemaal wel een idee hoe deze groep eruit ziet. Het is een veelkleurige groep met veel problemen. Diverse organisaties, zoals het Leger des Heils, Sta op Zorg, Buurtzorg, diaconieën van kerken e.a. zetten zich in om de noden van deze mensen te lenigen. Dit helpt deze mensen om te overleven. Ons doel is om een stapje verder te gaan vanuit het gedachtegoed van de positieve psychologie. Als bed, bad en brood geregeld zijn en de mensen niet al te beperkt zijn door hun klachten en problemen, dan komt er ruimte voor de mens zelf met zijn mogelijkheden, kwaliteiten, gaven en talenten. We kijken door de slordige haarbos, ontbrekende tanden en smoezelige kleding heen en zien de schittering van verborgen diamanten, die vragen om ontdekt te worden. Ik herinner me de oude man, die piano ging spelen in een opvanghuis voor daklozen, waar we net een piano hadden neergezet. Hij moest er even inkomen. Langzaam maar zeker vond hij de melodieën terug en speelde hij de liederen die hij vroeger had gespeeld, toen hij nog niet op straat leefde. Muziek maken is kennelijk een van de kwaliteiten van deze man. Hierop aansluiten kan voor hem een weg banen naar een leven, waar hij weer voldoening kan vinden en zijn bijdrage kan leveren aan de maatschappij. Dan zullen er echter de nodige hobbels overwonnen moeten worden. Daar heeft iemand hulp bij nodig van getrainde hulpverleners, die in staat zijn om aan te sluiten bij deze man. Drie getrainde psychologen, die onder de paraplu van stichting Petra werken, willen zich begeven op dit werkveld en zich inzetten voor het vergroten van levensvreugde bij mensen, die voornamelijk bezig zijn het hoofd boven water te houden. Door het bewust worden van eigen kwaliteiten en het ontwikkelen van deze kwaliteiten wordt de veerkracht van mensen groter en krijgen ze energie om hun leven op te bouwen tot wat ze er ooit van hadden verwacht.
Give it a chance!

∗ [2] Muziekprojecten, voorlichting en hulpverlening in sloppenwijken van Rio de Janeiro

Projectplan hulpverlening in sloppenwijken van Rio De Janeiro

De sloppenwijk/favela Juramento is een van de wijken, waar de drugsdealers de baas zijn. Zij hebben de wijk zoveel mogelijk afgezet met blokken beton om te voorkomen, dat de politie er binnen rijdt. In de wijk zijn winkeltjes, een supermarkt en vooral heel veel rotzooi, dat de mensen er laten liggen, omdat ze geen visie (meer) hebben om nog iets van hun wijk te maken. Toch gaan er kinderen naar school en is er een voetbalveld aangelegd. Helaas nemen de drugsdealers dit veld regelmatig in beslag voor hun party's, die de gewone mensen dagenlang uit hun slaap houden. Ze hebben voor zichzelf dichtbij het voetbalveld een zwembad aangelegd en de mensen een paar weken zonder water laten zitten omdat het zwembad moest vol lopen.....De drugsdealers zijn de baas.
Iedere keer als ik de wijk bezoek moet ik deze dealers een hand gaan geven, zodat ze me kennen en me met rust laten. Roseni, een van de vrijwillige social workers, brengt me naar hen toe. Ze leunen op hun geweren en kijken me argwanend aan. Ben ik een spion voor de politie? De strijd tussen de politie en de dealers duurt voort en eist doden, bij jong en oud. Het is verschrikkelijk.
Samen met mijn zoon, die saxofonist is bij het Metropole orkest en een team van stichting Aprisco, werkte ik in 2013 een paar weken in de favela. We leerden er Daniel kennen, die met zijn moeder en zus midden in de sloppenwijk woont. Hij ondersteunt ons werk (medisch- en timmerwerk, educatie en ondersteuning) samen met pastor Veloso van de Assembleia de Deus. Sindsdien houd ik contact met hem. Hij was drie maanden in Nederland. Voor ons werk maakte hij een film van het leven in de favela en het leed, dat het geweld met zich meebrengt. We zetten deze film in bij het werven van sponsors voor de projecten in Rio de Janeiro.
Stichting Aprisco (den Haag) heeft in 2015 met hulp van EO Metterdaad en Gera Vida (de Braziliaanse tak) een pand kunnen aanschaffen in de favela Juramento voor social work en educatie. Er wordt o.a. samengewerkt met locale muzikanten, die jongeren muzieklessen geven. Dit werk is opgezet door de Nederlandse muziektherapeute Pauline de Vet.
In 2014 heb ik samen met vier Nederlandse stagiaires (2 psychologen en 2 social workers) drie weken in de sloppenwijk kunnen werken, hand en spandiensten verricht en voorlichting gegeven aan vrouwen in de wijk en in kerken. In 2015 kon ik 2 weken in het huis van Daniel wonen en ervaren wat het is om dagelijks in gevaar te zijn en 's nachts wakker te liggen van het schieten. In 2016 ging ik samen met onze zoon, die professioneel pianist is en Pauline de Vet, werken aan de verschillende (muziek)projecten. Een van onze doelen was het vinden van sponsors in diverse Braziliaanse kerken. In 2017 heb ik 2 reizen gemaakt naar Rio de Janeiro voor het onderhouden van de contacten en voortzetting van het werk. Ik sprak o.a. in kerken, op conferenties en wijkcentra, gaf les aan social workers aan de Universiteit in Niteroi.
Het initiatief van dit werk ligt bij Richard van den Hout (directeur van stichting Aprisco) en zijn Braziliaanse vrouw Daisy. Via hen is er een kindertehuis opgericht (Reame). Het vestigen van goede hulpverlening in de favela's is een ingewikkelde bezigheid, maar we zien langzaam maar zeker de contouren van een prachtig werk, waar mensen in een achterstandspositie baat bij hebben. Omdat scholing van kinderen in de favela's ver beneden de maat is, is het nodig om scholing aan te vullen met stimulerende educatie, zodat vervolgonderwijs binnen hun bereik komt en ze later werk kunnen vinden.
Dramatisch is het aantal studenten social work in Brazilie, dat geen baan kan vinden in de sector, waarvoor ze zijn opgeleid. Er ligt een plan klaar om hier verandering in te brengen.
Ondanks onze intensieve pogingen om in Brazilie sponsoren te vinden, zijn we genoodzaakt op zoek te gaan naar Nederlandse sponsoren voor onze projecten in Brazilie.
De kosten, die we tot nu toe hebben gemaakt, zijn vanuit stichting Petra of privé betaald. Voor de volgende stappen zijn we op zoek naar sponsors, die onze plannen een kans willen geven.

∗ [3] Benefietconcerten, sings-ins, voorlichtingsparties en e.a. t.b.v. sponsorwerving

MAG IK BIJ U OP BEZOEK KOMEN?

Niet voor een tupperware party, waarvoor u vrienden had uitgenodigd. Herinnert u zich nog de gezellige middagen of avonden met kennissen en vrienden en het praatje van de verkoper van tupperware. Soms was de ontmoeting belangrijker dan het onderwerp. Eigenlijk twee vliegen in een klap.
Dat kan het zijn als u mij uitnodigt om wat te vertellen en een filmpje te vertonen over de toestand in de favela's van Rio de Janeiro, waar ik met Gods hulp aan het werk mag zijn om de noden van de mensen daar te verkleinen. Inmiddels zijn er meerdere partijen bij dit werk betrokken zoals stichting Petra, stichting Aprisco en Teen Challenge.
In de sloppenwijk Juramento hebben we het gebruik van een pand, waar locale muzikanten les geven aan jongelui uit de favela. Behoeftige ouderen krijgen er kleding, voeding en voorlichting, vrouwen leren er naaien en bekwamen zich op de computer of in andere zaken om hun brood te kunnen verdienen. Vanuit de Assembleia de Deus worden er discipelschapstrainingen gegeven, die voorkomen dat jongelui geronseld worden door de drugsdealers, die het in de favela voor het zeggen hebben.
Er zijn tal van plannen voor activiteiten, die jong en oud moeten helpen niet alleen om in de favela te overleven, maar om te leren leven tot eer van God en tot welzijn van henzelf en anderen.
Aan de hand van foto's en film vertel ik u over de mensen in de favela's van Rio de Janeiro, zodat u net als ik van hen gaat houden en hen wilt helpen.
Nodig svp uw vrienden, familie en kennissen uit voor zo'n Braziliaanse avond of middag. Ik kom graag bij u langs. Neem contact met me op: info@stichtingpetra .nl. Marrie van der Feen

∗ [4] Voorlichting omtrent het voorkomen, preventie en behandeling van de gevolgen van seksueel misbruik

Voorlichting wordt gegeven d.m.v. presentaties, lezingen, artikelen, cursussen.
Ieder jaar wordt voorlichting gegeven door de medewerkers van stichting Petra op scholen omtrent seksueel misbruik en geeft Marrie van der Feen interviews op radio en TV. Door stichting Petra zijn er diverse boeken gepubliceerd, die aandacht vragen voor de slachtoffers van seksueel geweld. Waarom? Om slachtoffers te helpen over het seksuele misbruik te spreken. Het is bekend, dat veel slachtoffers van seksueel geweld erover zwijgen. Soms, omdat het seksuele trauma in de vroege jeugd plaats vond en men er nauwelijks herinnering en woorden van heeft (een kind heeft geen begrip van seksuele gebeurtenissen). Dikwijls uit angst voor de dader(s) of dat een dader (broer, vader, opa) door de politie zal worden opgepakt, ouders gaan scheiden etc. Veel slachtoffers beschermen de dader(s) of offeren zich op voor het gezin van herkomst. Er vindt rol omkering plaats, wat kan leiden tot ernstige ontwikkelingsstoornissen. Voorlichting leidt tot bewustwording en vervolgens tot het nemen van de juiste stappen.
De gevolgen van seksueel geweld zijn heel divers. Ongeveer de helft van de slachtoffers van seksueel misbruik zal er later geen noemenswaardige last van hebben, anderen zijn voor het leven getekend. De gevolgen zijn o.a. afhankelijk van de ernst van het misbruik, wie de dader is, de duur, de mate van geweld. Ongeveer 10% van het aantal slachtoffers zal er een (complexe) posttraumatische stress stoornis aan over houden en jarenlang in therapie zijn. De fysieke, psychische, psychosociale/somatische en psychiatrische klachten zijn mede afhankelijk van de reacties van moeders e.a. op de onthulling van het geheim door het slachtoffer. Onderzoek wijst uit, dat begripvolle reacties tot minder klachten en herstel leiden. Daarom geven we speciale voorlichting aan moeders!
Er is meer kennis nodig omtrent de gevolgen van seksueel misbruik en de behandelingsmogelijkheden om te voorkomen, dat slachtoffers niet gehoord worden en hun klachten verergeren en daders hun misdrijven kunnen voortzetten. Ook is het belangrijk om te werken aan preventie van seksueel misbruik. Hoe? O.a. door verhalen te vertellen van slachtoffers, zodat jong en oud, vriend en vijand op de hoogte is van de impact van seksueel geweld. Veel daders hebben gedacht: ze vond het toch fijn, want ik vond het lekker of ze hebben het slachtoffer zoveel angst ingeboezemd, dat ze dachten er mee weg te komen. Voor jeugdleiders/werkers, leraren, onderwijzers, docenten, artsen en specialisten, voor moeders is het belangrijk om kenmerken van seksueel misbruik te leren signaleren. Iedere situatie is weer anders, maar er zijn ook algemene kenmerken te ontdekken als men er oog voor krijgt.

∗ [5] Een speciaal programma voor moeders (jeugdwerkers e.a.) om seksueel misbruik te leren signaleren

Moeders zitten vaak dicht bij het vuur en staan het dichtst bij het meisje als vertrouwenspersoon. Daarom organiseren we speciale voorlichting voor moeders om zicht te krijgen op de gevolgen van seksueel misbruik en op wat ze het beste kunnen doen als een kind seksueel misbruikt werd of wordt. Moeder x kreeg iets in de gaten en bleef net zo lang doorvragen bij haar zoontje totdat hij het geheim prijs gaf. Kom luisteren naar haar verhaal!
Maak een afspraak voor een presentatie. We komen graag naar u toe, naar uw school, kerk, vereniging of anderszins.

∗ [6] Presentatie resultaten van eigen dossieronderzoek dat geleid heeft tot meer inzicht in late effecten van seksueel misbruik en behandelingsmogelijkheden

Presentatie resultaten van eigen dossieronderzoek, dat geleid heeft tot meer inzicht in de gevolgen van seksueel misbruik en behandelingsmogelijkheden.
In 2018 heeft Marrie van der Feen met de medewerkers van stichting Petra ongeveer 500 geanonimiseerde dossiers van cliënten gedigitaliseerd en onderzocht op een groot aantal variabelen. Een groep seksueel misbruikte cliënten (315) is vergeleken met een groep niet seksueel misbruikte cliënten (155). Het onderzoek liet zien, dat alle cliënten gemiddeld veel psychische, psychosomatische, psychosociale, en psychiatrische klachten hadden, waarvoor ze hulp zochten. De verschillen gaven o.a. inzicht in de schade van het gevoelsleven van de slachtoffers van seksueel misbruik. De groep slachtoffers, die voor het 4de jaar seksueel misbruikt was, had de meeste schade opgelopen. Dit alles heeft zijn weerslag op de behandeling van slachtoffers van seksueel misbruik.
In onze presentatie gaan we hier uitgebreid op in.
Wilt u een lezing, presentatie of anderszins over deze onderwerpen, stuur een mail: info@stichtingpetra.nl.

∗ [7] Werkbezoek Marrie in Brazilië

Klik hier voor: Reisverslag Marrie Brazilië 2017.

Met vier (ex) stagiairs naar Rio de Janeiro in 2014:

ÿþ LEERBEDRIJF STICHTING PETRA Marrie van der Feen, GZ-psycholoog van Stichting Petra vertrok op 25 april 2014 met vier (ex) stagiairs naar Rio de Janeiro voor hulp aan de sloppenwijk Juramento. Op 16 mei landden ze in Brussel, waar ze werden opgewacht door hun geliefden en naar huis werden gebracht. Hieronder vind je een verslag van deze reis. Verslag van de reis naar Rio de Janeiro 25-04-2014 - 15-05-2014 Vanaf l.: Linda, stefanie, Danielle, Natasja, Marrie 21 april (Richard van de Hout, voorzitter St. Aprisco) Ok, guys ... Rio de Janeiro ... 25 tot 29 graadjes en bewolkt. Aangenaam vertoeven. Bezig met voorbereidingen voor de hulpactie die eind van deze week gaat beginnen. Veel werk te doen en helaas is de situatie grimmig. Veel spanning in de krottenwijk vanwege de opruimacties door de politie in Rio. Hou toch mijn hart vast. We kunnen dit niet zonder hulp! Het is wel hard nodig!! Te veel mensen die vast zitten tussen (letterlijk) twee vuren. We gaan niet voor onze lol dit gevaar opzoeken maar omdat iemand de helpende hand moet geven ... en dat zijn wij toevallig. 24 april (Daniëlle) Dat was alweer het laatste dagje in Nederland.. vandaag de laatste inkopen gedaan, mn koffer ingepakt en afscheid genomen van mn familie.. morgen de hele dag onderweg naar Rio de Janeiro! Ik ga proberen om zo veel mogelijk op Facebook te zetten over onze reis. 25 april (Daniëlle) Na een lange reis vanaf 6u vanmorgen tot half 4 vannacht (Nederlandse tijd) zijn we eindelijk aangekomen in ons 'luxe' appartement. Eerst van Zeeland naar Brussel, vervolgens van Brussel naar Londen en vanuit Londen in 1 keer door naar Rio de Janeiro. En de reis van het vliegveld naar het appartement? Met zn zessen opgepropt in een Zafira, inclusief koffers! Het feit dat we vrouwen zijn was volgens de chauffeur een reden voor de politie om dit toe te laten, daar hebben we dan weer geluk mee Zo maar eens wat proberen te gaan slapen.. 27 april (Daisy van den Hout) Vanavond hebben we een mooie kerkdienst bijgewoond waarin Richard van st Aprisco is voorgegaan en Daisy alles voor ons in het Nederlands heeft vertaald. Marrie heeft haar getuigenis mogen doen en de eerste exemplaren van haar in het Portugees vertaalde levensverhaal (door Daisy) uitgedeeld en soms voor het goede doel verkocht. We hebben mooie contacten gelegd en heerlijk gegeten na de dienst. Nu gauw slapen want morgen ochtend vroeg gaan we naar de sloppenwijk Morro de Juramento. We popelen om aan de slag de gaan!! Tot nu toe hebben we vooral het werk voorbesproken en praktische zaken geregeld ter voorbereiding. Ook hebben we al het een en ander gezien en meegemaakt. We hebben het grote Christus beeld gezien en de mooie stranden maar vooral ook de trieste realiteit van hele gezinnen die op straat slapen. Vlak voor onze ogen vond er een beroving plaats. Morgen meer! 28 april (Daisy) Vandaag hele dag met een paar Nederlandse dames door de krottenwijk van Rio de Janeiro getrokken. Bijzondere en extreme momenten met ontmoeting met zwaarbewapende drugsgangmembers (waarvan we geen foto s mochten nemen) en ontmoetingen met mooie en vrolijke kinderen. Een jonge echtgenoot en vader liet vol trots zijn huis zien. Te midden van alle ellende heeft hij een huis voor zijn gezin met mooi uitzicht over Rio. Hij liet ook de schaduwkant zien ... 3 kogelgaten in zijn raam en een ingetrapte deur .... alles gebeurde toen zijn vrouw en jonge kinderen thuis waren .... (Daniëlle) Wauw wat een dag! Vandaag was voor ons de eerste keer dat we de sloppenwijk Morro de Juramento gingen bezoeken. We werden meteen verwelkomd door de baas van de wijk en toen we een eindje verder liepen zagen we al een stukje van de realiteit binnen deze wijk. Vier zwaar bewapende jonge kerels zaten rustig op een bankje naar ons te kijken met hun wapens op schoot. Ze waren vriendelijk, gaven ons een hand en hadden op hun wapens na op geen enkele wijze de uitstraling dat dit gevaarlijke jongens konden zijn. De hele dag hebben we door de wijk gelopen om zo hier en daar kennis te maken met de inwoners. Zowel de kinderen als de volwassen inwoners lieten blijken dat ze het fijn vonden dat we er waren. We hebben nu alweer ontzettend veel zin om morgen terug te gaan naar de wijk! Het is hier nu 22:05 dus tijd om lekker te gaan slapen en morgen weer een avontuurlijke en leerzame dag tegemoet te gaan! Het Christusbeeld in Rio de Janeiro, Blik op een stukje van Rio de Janeiro, een immens grote stad 29 april (Daisy) Ze zijn weer in de favela, en ik moet nog zorgen dragen voor allerlei logistiek voor hun acties. Graag jullie gebeden voor hun veiligheid. Het is overal gevaarlijk hier. Ik was zeer blij en opgelucht toen Richard van den Hout weer terug was van deze trip en hij tegen mij vertelde wat ze gedaan en gezien hadden. We hebben samen de Here God van Israël gedankt! Lees even het verhaal van Daniëlle Geschiere. Vanavond krijgen jullie nog meer nieuws. Het was weer een geweldige dag vandaag! Linda, Stefanie en Danielle zijn de hele dag als clown verkleed geweest (dank aan Rianne voor alle tips die ze meegaf). We hadden twee grote zakken met snoep gekocht om deze uit te delen aan de kinderen in de school en de kinderen in de wijk. Het was een geweldig succes! Wel werden we af en toe een beetje vreemd aangekeken vanwege onze geschminkte gezichten, maar we konden merken dat de mensen in de wijk het ontzettend leuk vonden om ons zo te zien. Binnen in de wijk hebben we veel liederen gezongen met onze twee muzikanten en hebben we gemerkt dat onze aanwezigheid de mensen goed deed. Veel van de mensen die we tegenkwamen vroegen of we voor hen wilden bidden, hun geloof is erg groot en ze waren ons ontzettend dankbaar. Als laatste zijn we een school binnen gegaan. Bij elke klas hebben we een liedje gezongen, hebben de kinderen een liedje voor ons gezongen en hebben we weer snoepjes uitgedeeld. De reactie van de kinderen was voor ons goud waard! Bij het weggaan werden we aangevallen door knuffelende kinderen die het liefst wilden dat we elke dag kwamen. Ze omhelsden ons van dankbaarheid en dat deed ons heel erg goed! We hebben alweer ontzettend veel zin in morgen zodat we nog meer voor deze kinderen maar ook voor de andere mensen binnen de wijk kunnen doen! Dagelijks doen we nieuwe ideeën op om ons steentje bij te dragen, en we hopen al deze ideeën in deze weken uit te kunnen voeren! (Daniëlle) Weer een super dag gehad! Het is hier ontzettend mooi, we werden omsingeld door hele lieve kinderen, maar er is ook ontzettend veel ellende te zien. Overal is het een grote bende op 'straat' en je kunt merken dat de mensen hier wel een stukje vrolijkheid kunnen gebruiken. Vandaag hebben we de scholen bezocht en zijn we als clown de wijk ingegaan om mensen te ontmoeten en snoep uit te delen. We krijgen steeds meer plannen om uit te gaan voeren om deze mensen zoveel mogelijk te kunnen helpen! 30 april Vanmiddag is er in het nieuwe gebouw een middag voor de vrouwen en kinderen uit de wijk georganiseerd door Stefanie en Marrie. De middag was een groot succes. De vrouwen konden o.l.v. Marrie sierraden maken van kralen (dank aan Jose voor haar workshop sierraden maken). Stefanie wist de kinderen te boeien met een Bijbelverhaal en spelletjes. Harry en Rudy zijn gearriveerd uit Nederland met hun gereedschap om het gebouw op te knappen. Terwijl de workshop voor de vrouwen aan de gang was zijn Danielle en Natasja onder leiding van Rosenie (Braziliaanse social worker) en Richard weer de wijk in getrokken. Ze hebben weer gezongen, gesprekken gehad, gebeden met de jongens en geknuffeld met de kinderen. Maar ook praktisch werk verricht. Harry en Rudy hebben o.a een deur gerepareerd terwijl Danielle en Natasja met de kinderen knuffelden:-) Je komt er echt kinderen (jonge moeders) met kinderen tegen. Morgen gaan we weer op een praktische manier aan de slag in de wijk. Wat ook erg byzonder is, is dat we nu al voor de tweede keer in een winkel/restaurant gratis drinken kregen waar we absoluut niet voor mochten betalen!! De mensen zijn zo dankbaar voor onze komst blijkbaar. De gewone Braziliaan gaat absoluut deze wijk niet binnen. De mensen ervaren ons bezoek dus als heel byzonder en zijn er door geraakt. We kunnen ook alleen de wijk veilig binnen onder leiding van Rosenie. Zij woont in de wijk en wordt door iedereen gerespecteerd en als missionaris gezien. Ze kondigt ons aan als  die Nederlandse missionarissen . Morgen, 1 mei, is het een vrije dag in Brazilië en wordt er een middag voor de kinderen georganiseerd. Daarna gaan we de wijk weer in. Harry en Rudy met hun gereedschap in hun tas. Wij met snoep en evangelisatie folders en handschoenen voor het geval we ergens op kunnen ruimen of andere praktische hulp kunnen bieden. We kijken er nu al naar uit! 1 mei Vandaag een bijzondere feestdag voor de kids. Ook in de avond de wijk ingetrokken ... iedereen verklaart ons voor gek maar de mensen in de wijk vinden het waanzinnig fijn dat we in de avond bij hun op bezoek komen. Uiteraard ook even de jongens uit de drugsbendes aan- en toegesproken. Onze boodschap is duidelijk: dit is niet het plan wat God heeft met jouw leven, laten we samen op zoek gaan naar een beter .... Vervolg 1 mei Vanmorgen voor we de dag begonnen werden we eerst toegesproken en bemoedigd door Rosenie. Rosenie woont en werkt in de wijk Juramento en doet het werk met heel haar hart. Kort geleden is ze met al haar spullen het wijkgebouw uitgezet waar ze werkte met en voor de kinderen. Ze stond toen gewoon op straat. De laatste tijd liet ze de moed wat zakken. Ook de hulp die ze had van de moeders uit de wijk was opgedroogd. Sinds deze week heeft ze weer nieuwe kracht en moed gekregen om haar werk in de wijk op te pakken. Ook zijn de moeders in de wijk weer enthousiast geworden om als vrijwilliger mee te werken. Iedereen in de wijk heeft het over de missionaris Olandaises (of hoe je dat ook schrijft:-) Vanmiddag was er een kindermidddag. Er kwamen enorm veel kinderen op af. En ook veel moeders. We hadden een enorme rij kinderen om te schminken. Toen we daarna de wijk weer ingingen kwamen we overal enthousiaste geschminkte kinderen tegen. Veel kinderen willen knuffelen. We worden in huizen uitgenodigd waar diepe ellende te zien is. Enorme vervuiling en alles wat kapot kan is kapot. Morgen gaan we een huisje onder handen nemen. Harry en Rudy met gereedschap en wij gaan opruimen. Eventueel nieuwe matrassen aanschaffen want het krioelde van de beestjes. We hebben ook weer met veel van de gewapende jongens mogen bidden. Er zijn emoties te zien. Het zou zo fijn zijn als ze voor een leven zonder drugs en geweld zouden kiezen. Maar er lijkt zo weinig uitweg. We worden vergezeld door Marcio die zelf in de bende heeft gezeten en voor de weg van Jezus heeft gekozen. Hij kent de wereld van wapens, drugs en prostitutie van binnenuit. Hij heeft een geweldige passie voor de mensen in de wijk. Ook vandaag hebben we weer gastvrijheid mogen ervaren. Zelfs het vieren van de verjaardag van de " grote baas " van de wijk viel een aantal van ons ten deel. 2 mei Daniëlle 7 uur " De eerste week zit er al weer op maar wat een geweldige week met geweldige mensen! Aprisco: Another day in paradise ... onvoorstelbaar hoeveel kinderen 'verstopt' zitten in een krottenwijk. Maar wat is hun toekomst? Drugssoldaat? Prostituee? En dan heeft ruim 85% van deze kids last van nachtmerries, slapeloosheid en concentratieproblemen door het geweld in hun wijk. Ogenschijnlijk vrolijke kinderen maar achter hun masker schuilt een huilend kind dat het uitschreeuwt .... Duidelijk dat met 'simpele' gesprekken, kluswerk en gebed een grote opening ontstaat met de mensen uit de krottenwijk. Maar ook trieste verhalen. Een van de jongens op de foto heeft 5 (!) familieleden verloren. Zijn vader, oom en neven werden allemaal door politiekogels omgebracht. Een andere jongen van misschien 15 jaar heeft een vrouw zwanger gemaakt maar wil niet voor het kind zorgen. De vrouw heeft al 5 kinderen ....pffff Even later komen we de jongens uit de drugsbendes tegen. Met zo'n 10 man zijn ze net bezig om de pakketjes drugs in te pakken, hun machinegeweren netjes tegen de muur gezet. Ze zijn vriendelijk en houden van een omhelzing. Een van hen komen we elke keer tegen en hij is duidelijk aangeraakt ... wie weet stapt hij binnenkort wel uit de drugsgang 3 mei Stichting Aprisco En dan een dagje ontspannen .... we nemen Roseni mee als onze gast. De hele dag kijkt ze haar ogen uit naar de pracht en praal van stranden, gebouwen en allerlei dingen die voor ons zo gewoon zijn. Als we aan het eten zijn, zegt ze dat ze voor het eerst in lange tijd haar wijk even 'vergeten' is. Even geen ellende en geweld maar gewoon samen met haar Nederlandse 'familie'. 's Avonds brengen we Roseni netjes even thuis (gewoon met de metro). Het is de laatste dag voor Natasja in de wijk en ze neemt afscheid van de ouders van Roseni (beide over de tachtig). Vervolgens lopen we nog even voor een laatste afscheidsmoment (voor Natasja althans) langs de jongens uit de drugswereld. Een van de jongens was de hele week al erg aangeraakt door deze Nederlandse meiden die zich niet laten afschrikken door een lading machinegeweren. Deze jongen 'M' krijgt nog een stevig hug en we nemen een foto (die we uiteraard uit veiligheid niet plaatsen). Hij is meer dan aangeraakt ... het duizelt bijna ... tegen zoveel warmte en liefde is zijn wapen niet opgewassen. Goed, maandag gaan we er weer tegenaan met de rest van de dames en heren. Daniëlle Ik ben de hele dag op pad geweest met Roseni en kom net terug uit de sloppenwijk. Kreeg vandaag te horen dat 35% van de bendejongens de 18 niet haalt en de maximum leeftijd ongeveer 21 jaar is! Hier knuffelt iedereen elkaar en ik knuffelde vandaag een jongen terwijl er een geladen AK tussen ons in zat! Er is een jongen van 22 die weet dat hij boven aan de lijst staat om vermoord te worden en nu de keuze moet maken tussen uit de bende stappen of niet. Ze maken elkaar onderling af door rivaliteit! 5 mei We hebben een lekker rustig weekend achter de rug met het bekijken van Rio, zonnen aan de Copacabana, wandelen over de boulevard, enzovoorts. Helaas hebben we ook afscheid moeten nemen van Natasja die nu ondertussen al weer in Nederland is. Vandaag zijn Marrie en Daniëlle met Richard en de twee klusjesmannen Harry en Rudy weer naar Morro de Juramento geweest. De mannen hebben twee grote ventilatoren geinstalleerd in het 'nieuwe' wijkcentrum (zie foto) zodat we vanaf nu niet meer om de paar minuten onze gezichten schoon hoeven te maken vanwege het zweet. Ook hoeft vanaf nu de wc deur niet meer versleept te worden maar is hij vastgezet met scharnieren zodat we hem gewoon open en dicht kunnen doen. Vorige week zijn we er achter gekomen dat we niet de enigen waren die een deur moesten optillen en verplaatsen om een ruimte in te kunnen gaan. We kwamen in de sloppenwijk een zwangere vrouw met al vijf kinderen tegen. Haar deur had geen scharnieren en stond dus eigenlijk tegen de deurposten aan. Wanneer ze haar huisje in wilde, moest ze haar deur optillen en aan de kant schuiven. Gelukkig hebben onze twee klusjesmannen deze deur in orde gemaakt! De vrouw was helemaal gelukkig met haar 'nieuwe' deur! Het is heerlijk om te merken dat er zoveel dankbaarheid is voor maar kleine dingetjes. Terwijl de klusjesmannen bezig waren mochten Richard en ik (Daniëlle) op het dak van een huis komen om daar te leren vliegeren met een aantal kleine jongetjes. Ze kunnen zich ontzettend goed vermaken met deze simpele vliegers! Voor morgen hebben we weer alle kinderen uitgenodigd om activiteiten te komen doen, we zijn benieuwd hoeveel er deze keer komen! Morgen gaat de wekker weer netjes om 7uur. 8 mei Richard: Ik vertrek 's ochtends om 06:00 met de bus naar Rio maar kom onderweg vast te staan in een enorme file van ruim 1,5 uur omdat de weg is afgesloten door protesterende bewoners ... ze eisen VREDE en investeringen in onderwijs en gezondheid. De 6e economie ter wereld heeft nog een hele weg te gaan. Ondertussen zijn onze timmermannen bezig om de schoolstoelen te vernieuwen. Ook is de deur van het toilet gerepareerd en hebben we ventilatoren in de snikhete hal ... In de middag breekt een watergevecht uit tussen de Nederlanders. De meiden Stephanie en Danielle gaan vol in op de kansloze Richard .... Het was er ook de dag voor.  s Avonds gaan we de wijk in ... Een groep tieners is net een Sony voetbal spel op hun TV aan het spelen ... Nederland x Brasil ... Nederland staat voor .... een voorspelling? Toch denken de Brazilianen dat ze het WK gaan winnen. Geef ze weinig kans ... a copa é nossa Nederland! 8 mei: Danielle  Ik was vandaag ontzettend moe. Kost erg veel inspanning hier, om verschillende redenen. We gingen vandaag niet naar de sloppenwijk maar zijn vanmorgen naar een winkelcentrum gegaan en nu zijn de anderen naar een kerk om voorlichting te geven. Ik was helaas te moe en spaar m n krachten liever voor Juramento!  Toch ook wat diarree en zo. Niet voor niets m n medicijnen mee!.   Een tegenvallertje dus, maar morgen ga ik koste wat kost weer naar Juramento! 9 mei: Danielle  Ging vandaag heel goed!! Heb een hele warme drukke dag gehad vandaag, veel gevoetbald en heb weer m n grote  vrienden gezien Jð   Niet op mn  onderkinnen letten : heb een talent ontdekt, voetballen!! Ze willen me allemaal laten voetballen hier ha ha ha 10 mei: Danielle  Hee pa en ma! Ik heb wel een goede dag gehad hoor, alleen jammer dat om afscheid te nemen van de wijk Lð Morgen naar een kerk waar Stefanies broer gewerkt heeft bij mensen die op de vuilnisbelt werkten, ik ben benieuwd! Maandag ga ik naar het kindertehuis Jð liefs!  En voor mams: fijne moederdag!!! Hieronder een foto van de moeders uit de sloppenwijk, die door Rosenie in het zonnetje werden gezet, met kroon. 11 mei:  Was wel raar om afscheid te nemen hoor, maar het dringt nog niet helemaal door. Pas als ik thuis ben denk ik! Heb zin in morgen ja, nog een paar daagjes genieten! Koffer is bijna ingepakt& 12 mei:  We zijn onderweg naar Reame, het kindertehuis. Ongelofelijk hoe de mensen hier rijden! Ha ha, de weghelften gebruiken ze maar half, ze snijden elkaar steeds af en we zaten net bijna klem tussen een bus en een auto! Maar wat ongelofelijk mooi en interessant om hier te rijden, we zien veel mooie maar ook bizarre dingen! Jammer dat we het niet op de foto krijgen vanwege het rijgedrag ;)   Ooooh het lijkt er op dat we verdwaald zijn, de chauffeurs van onze taxi s zijn druk aan het bellen& .. 13 mei:  We gaan nu ontbijten en dan schilderen. Er zijn niet veel kinderen hier helaas, Juramento was leuker, maar dit is ook leerzaam hè! Nog twee nachtjes en dan al naar huis pfff& nog even genieten!  Het schilderij begint nu wel te lijken. Ik heb alles getekend en de andere meiden zijn aan het inkleuren. Nu ga ik ook lekker inkleuren en morgen gaan we meer details maken. 14 mei:  De kinderen zijn hier grotendeels verstandelijk gehandicapt en ernstig getraumatiseerd. Ze zijn hier door de kinderrechter geplaatst. Deze week mochten er kinderen terug naar huis en een aantal kinderen is geadopteerd.  Nu het schilderij afmaken en dan met de over gebleven kinderen spelen denk ik.  Jammer hoor, morgen ga ik weer, maar eerst naar een verslaafden opvang hier. Heb er zin in!  Klaar!!!! 15 mei:  Ik ga om 2.00uur hier weg naar het vliegveld, 10.00uur vlieg ik en vrijdag half 5 land ik op Brussel! 21-5-2014 Door: Stefanie Eindevaluatie reis Brazilië 25 mei zijn we het vliegtuig ingestapt naar een nieuw avontuur in Brazilië. Op zaterdag 26 mei zijn we door Richard en Daisy opgevangen. Ik vond het fijn dat ze ons even wegwijs maakten. Ook al duurde de tocht wat lang. Richard vertelde meteen wat zijn leiderschapsstijl was, meer creatief dan gestructureerd. Maandag was dan de eerste dag dat we mee gingen met de Metro (een uur reizen) naar Morro do Juramento. Vanaf deze dag was inderdaad de trend gezet met het creatief leiderschap van Roseni en Richard. Voor mij een aantal vermoeiende dagen omdat we vroeg opstonden en pas om 12:30 aankwamen in de wijk. De eerste dagen waren we meer aandachtstrekkers  MISSIONARISSEN VAN NEDERLAND KOMEN SPECIAAL VOOR JULLIE , was de boodschap van Roseni aan de mensen van de favela. De eerste week had ik ook het idee dat we een zegen waren voor de wijk en voor Roseni. Roseni gaf een getuigenis dat het voor haar echt als een zegen aanvoelde. Na het vertrek van Natasja is er heel veel gebeurd. Ook dingen die een naslag kregen in de groep. Hoe dit nu precies tot stand is gekomen weet ik niet precies. Voor mij was dit echt een leermoment. Om ondanks alle spanningen toch het werk te blijven doen en in de rust te blijven om de kinderen op te vangen. Na de weken in Morro do Juramento zijn we naar Reame gegaan. Reame was bijna een hemel na ons verblijf in Rio. Rust, lekker eten, betere bedden en een schone keuken. Er werd goed voor ons gezorgd en we hebben ook nog andere organisaties gezien, Neaca, Cristolandia en Reame. Door de bezoeken aan deze verschillende organisaties zie je hoe een goed leiderschapsteam kan zorgen voor een goede organisatie. Onder andere heeft dit te maken met structuur, leiderschapshouding, inzet, motivatie, innovatie en vooruitstrevendheid. Persoonlijk vond ik het heel fijn om van dichtbij de verschillende organisaties te zien. Als laatste heb ik erg gelet op de kinderen in Morro do Juramento en Reame. In Reame ervaarde je echt dat de kinderen problemen hadden. De kinderen reageerden vooral externaliserend: schreeuwen, schoppen, slaan, verbaal agressief. Ze luisterden niet, toonden geen interesse en zochten geen contact. De psycholoog van deze organisatie zei dat ze zo getraumatiseerd zijn dat ze de behandeling ook heel laagdrempelig moest houden. In Morro do Juramento zag je allemaal verschillende gedragingen voorbij komen. Van rustige kinderen tot druktemakers. Veel kinderen zochten contact in tegenstelling tot Reame, waar de kinderen geen contact zochten. Sommige kinderen waren erg brutaal. Ze gingen tegen de regels dingen doen. Andere kinderen waren verbaal en fysiek agressief. Ze scholden naar anderen of hielden elkaar in een houdgreep. Door Marrie Samen met Claudia Veloso, een Braziliaanse chemisch ingenieur, die een aantal dagen mijn vertaalster wilde zijn, heb ik met een aantal kinderen uit de favela Juramento gewerkt. Op de speciale kindermiddag mochten de kinderen naar onze hal komen om er activiteiten te doen, maar ze konden ook buiten blijven spelen en zich laten beschilderen door Harry en Natasja. Het was buiten beneden bij de hal een drukte van belang. De muren werden beschilderd met krijt en de stoep en de straat waren een groot gekleurd schilderij geworden met veel krassen en veel kleur, dus heel modern zullen we maar zeggen. In onze hal vormde zich een groep kinderen die we aan de hand van tekeningen uitlegden hoe God de aarde had geschapen en hoe de duivel Eva had verleid om toch van de boom van kennis van goed en kwaad te eten. Daarna vertelden we dat God ervoor had gezorgd, dat het weer goed kon komen tussen de mensen en Hem, namelijk door het offer dat de Heer Jezus bracht voor de zonden van de mensen. De kinderen wilden allemaal geloven in de Heer Jezus en hand in hand baden we met elkaar. We hadden prachtige vlaggetjes gekregen voor de kinderen, die door Annemarieke Otto waren gemaakt. Daarmee werd het feest compleet. De kinderen zongen en dansten zoals alleen de Brazilianen dat kunnen. We schonken vele flessen limonade leeg. Vooral coca cola was geliefd, want dat was voor de meesten een te duur drankje. Op een van de volgende dagen ontdekten de kinderen onze kralen, die we eigenlijk voor de vrouwen hadden mee genomen. Die waren er ook mee aan het werk, maar vooral de kinderen zijn aan het kralen rijgen geslagen. Tenslotte liepen veel kinderen van Juramento met hun eigen gemaakte kettingen en armbandjes rond. Kralen mogen nooit meer ontbreken bij de activiteiten in Juramento. Maar ik denk, dat deze kinderen nog op heel veel verschillende wijzen gestimuleerd kunnen worden om dingen te doen en te maken. Ze vonden het ook heerlijk om te tekenen, bootjes te vouwen van papier, te zingen, te dansen, te krijten, en niet te vergeten te voetballen. Nadat Claudia en ik veel uitnodigingen hadden uitgedeeld voor een cursus opvoeding voor de vrouwen van de favela, bleek er slechts een moeder de moeite te hebben genomen om te komen, naast Roseni. Dus hebben Claudia en ik ons best gedaan om eenvoudige opvoedingsprincipes uit te leggen aan Roseni en deze moeder, die nog een kind aan de borst had. Roseni kreeg van ons een stapeltje kopieen van deze cursus, zodat ze zelf aan de slag kan gaan met de vrouwen in de favela. Deze cursus kan ze stapje voor stapje uitbreiden. Er is heel veel voorlichting nodig. Over hygiene, voeding, seksualiteit, geweld, seksueel misbruik, ouderen verzorging, etc. etc. Ik hoop dat de mannen en vrouwen, die naar het activiteitencentrum komen, geïnspireerd zullen raken om hun eigen leefomgeving te verbeteren. We hebben het goede voorbeeld gegeven door een speelterrein voor kinderen vlakbij de hal schoon te maken, voor zover dat mogelijk was. In ieder geval zijn de lege blikjes en papiertjes opgeruimd. Een paar bakken met planten zou al wonderen kunnen doen en gezelligheid kunnen geven. Misschien ontstaat er een kleine creatieve buurtcommissie, die de hand aan de ploeg slaat. Het geeft energie als je de vruchten van je werk ziet. Ik zie het al gebeuren. Wie weet gaat men de huisjes mooie kleuren geven, zoals elders in favela s is gebeurd, waardoor de toeristen komen kijken naar de schilderachtige buurtjes. Maar ik denk, dat de drugsdealers met hun wapens dan toch eerst zullen moeten willen verdwijnen. Zoals het nu is, komen er geen toeristen, omdat dit te gevaarlijk is. Wij mochten alleen onder begeleiding van vertrouwde Brazilianen de wijk ingaan. Met permissie van de drugsdealers. Vlakbij de favela is de kerk van pastor Veloso. Ook daar mocht ik vertellen hoe God in mijn leven heeft gewerkt. Praten over incestervaringen is niet gemakkelijk in Nederland, maar nog veel moeilijker in een land als Brazilie. Het is niet zo, dat incest daar niet voorkomt. Er is veel geweld tegen vrouwen. En tegen mannen. Na afloop van de dienst vertelde een vrouw huilend hoe ze door haar vader seksueel was misbruikt. Ik was zo blij dat ik haar mijn in het Portugees vertaalde boekje kon geven. Omdat het vertelt van hoop als je je vertrouwen stelt op God en zoveel mogelijk doet wat de Bijbel zegt. Jezus wijst ons de weg naar het leven. Het is waar, dat we onze zorgen bij Hem kunnen brengen en Hij je leven in goede banen zal leiden. Wat niet wil zeggen, dat dat altijd een gemakkelijke weg is. Wat mij betreft: het is de beste weg. Soms brengt het je zelfs naar een ver land zoals Brazilie, op je 72ste jaar. Ik ben soms verbaasd over mezelf. Ook ben ik verbaasd over de mensen in de kerk van pastor Veloso. Er waren veel jonge mensen, die samen een koor vormden. Hun zang klonk heel goed. De band was wat minder. Die moet vaker oefenen. Vanwege Moederdag werden er leuke sketches gedaan. Heel herkenbaar allemaal. De sfeer was ontspannen en open. Iedereen zag er netjes en verzorgd uit, vooral de kinderen. Wat een verschil met de favela, een paar straten verderop! Daar is armoe troef. Ik kan het allemaal niet doorgronden, nog minder kan ik hier verandering in brengen. Ik kan alleen maar doen wat ik denk dat ik doen moet. Dit was dit jaar met vier (ex)stagiairs samen met Richard en Daisy aan het werk gaan in de favela. Mijn dank gaat naar diverse mensen uit. Eerst naar het thuisfront, want zonder een goed functionerend thuisfront kun je zo n reis niet maken. Achter de schermen hebben ze heel veel voor ons gedaan. Voor ons van onschatbare waarde! Dank aan Richard en Daisy voor hun durf, visie en inzet. Dank aan Daniel, die er steeds was als ik in een moeilijke situatie terecht gekomen was. Dank aan Claudia, onze trouwe vertaalster, die zich steeds zorgen maakte omtrent onze veiligheid. Dank aan al die actieve lieve geïnspireerde mensen, die we her en der ontmoetten. Maar bovenal: dank aan God, Wiens gedachten hoger zijn dan onze gedachten en die  alle dingen doet meewerken ten goede voor hen die Hem liefhebben.